Aziz Athanasios III Ve 1867 Yılına Ait Yağlıboya

Aziz Athanasios Iii Patellaros'Un 1867 Tarihli Yağlıboya Tablosu.

1867 tarihli bu yağlıboya tablo, Aziz Athanasios III Patellaros’u, İstanbul Patriği olarak olgun yaşında tasvir etmektedir.

Karşımızda, neredeyse sert bir duruşla, patrik giysilerinin ihtişamıyla giyinmiş bir figür duruyor. Bu, 1867 yılında yapılmış ve Vatopedi Manastırı’nda saklanan Aziz Athanasios III Patellaros’un tablosudur. Bu eser, sadece bir dini görüntü değil; aynı zamanda, 17. yüzyılın çalkantılı dönemine dair tarihi bir belge, görsel bir kapıdır. Bu kişinin hayatı, kesintisiz bir macera olmuştur. 1597 civarında Rethymno’da doğan Athanasios, köklü değişimlerin ve çatışmaların yaşandığı bir dönemde, Ortodoks dünyasının seyrini şekillendiren karmaşık ilişkileri ortaya koyarak yaşamıştır. Rusya kilisesinin tarihi, bu tür belirleyici etkileşim anlarıyla doludur (Lallos). Ancak, üç patriklik, sürgünler ve vatanından uzakta bir ölümle damgalanmış bir yaşamın özünü bir portre nasıl yakalayabilir? Cevap, tasvirin detaylarında gizlidir; bu detaylar, inanç, diplomasi ve acı dolu bir yolculuğu çözümlememizi sağlıyor ve ortodoksluk için kritik bir dönemi aydınlatıyor (Miron).

İnanca ve Diplomasiye Adanmış Bir Hayat

Athanasios Patellaros’un Ekümenik Taht’a giden yolu hızlı ve zorluklarla doluydu. Felsefe ve teoloji okudu, geniş bilgisiyle öne çıktı ve kısa sürede en yüksek kilise makamlarına yükselerek Selanik Metropoliti oldu. 1634’teki ilk Patrik seçimi son derece kısa sürdü ve sadece kırk gün devam etti; çünkü saray entrikaları ve müdahaleleri, onu hemen görevden aldırdı; bu, o çalkantılı dönemde yaygın bir uygulamaydı.

Pes etmedi. 1635’te ikinci kez patrik tahtına döndü, ancak sadece birkaç gün kaldı; 1652’de üçüncü ve son kez geri döndü, yine çok kısa bir süre için. Bu kesintili görev süreleri, onu zayıflatmak yerine, deneyimli bir diplomat ve zor durumda olan milletine destek arayan yorulmaz bir gezgin haline getirdi. Patriklik ve Osmanlı yönetimi altındaki Ortodoks nüfusun hayatta kalması için duyduğu sürekli endişe, onu aynı inançtaki Rusya’ya yönlendirdi. Bu çok sıkıntılı hiyerarşinin, hayatının belki de en önemli rolünü, binlerce kilometre uzakta, Rus İmparatorluğu’nun kalbinde bulacağını kim düşünebilirdi? Orada, Çar Aleksey’in sarayında, Athanasios, Rus tarihinin en sembolik ve tartışmalı figürlerinden biri olan Patrik Nikon ile sıkı bir bağ kuracaktı (Spinka). Nikon’un iktidara yükselişi, manzarayı sonsuza dek değiştiren bir olaydı (Lobachev).

Athanasios’un Moskova’daki varlığı, büyük bir dini krizin başlangıcına denk geldi. Dinamik ve otoriter bir figür olan Patrik Nikon, Rus litürjik kitaplarını ve uygulamalarını Yunan standartlarıyla tam uyumlu hale getirmek amacıyla geniş bir kilise reformu başlatmıştı (Kain). Teorik olarak doğru olan bu çaba, büyük tepkilere yol açarak, Rus halkını yüzyıllar boyunca derin bir şekilde bölen ünlü Eski İnançlar Ayrılığı’na (Raskol) neden oldu. Athanasios III, eski Ekümenik Patrik olarak, Nikon’a gerekli teolojik ve ahlaki desteği sağlayarak, değişikliklerin gerçek ortodoks geleneğine dönüş için gerekli olduğunu savundu. Kendisi, bir süre Athos’ta yaşamış olduğundan, Yunan Doğusu’nun otoritesini taşıyarak, Rus halkına sözleri, eylemleri ve yazılarıyla yardımcı oldu; bu, Nikon’un hayatının gelişmelerin merkezinde olduğu bir dönemde gerçekleşti (Шушерин). 1654’te vefat etti ve eski bir gelenek gereği, sonsuz bir pastoral uyanıklık sembolü olarak tahtında oturur vaziyette gömüldü. Anısı, hem Yunan hem de Rus Kilisesi tarafından Aziz Athanasios Oturan olarak onurlandırılmaktadır.

Aziz Athanasios Iii'Ün 19. Yüzyıl Yağlıboyasında Yansıtılan Ciddi Ve Bilge Bakışı.