Bizans teolojisinin merkezinde, basit estetik ifadenin ötesine geçen bir felsefi meydan okuma ortaya çıkmaktadır: maddi dünya nasıl ruhsal bir vahyin aracı haline gelebilir? Mimari bir unsur olarak ikonostasis, görünen ile görünmeyen, dünyevi ile uhrevi arasında bir arabulucu işlevi görerek, insanlık tarihindeki en radikal sanatsal çözümlerden birini temsil eder. Büyük Dua, teolojik ve ikonografik bir program olarak, mutlak ile iletişim kurmaya çalışan bir toplumun karmaşıklığını gözler önüne serer.
Bibliography
