Ο Εμμανουήλ Μπενάκης υπήρξε μία εμβληματική μορφή των ελληνικών γραμμάτων και της ελληνικής πολιτικής σκηνής στις αρχές του 20ού αιώνα. Ως υπουργός Οικονομικών, δήμαρχος Αθηναίων αλλά και ως άνθρωπος με πλούσιο φιλανθρωπικό έργο, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του.
Ο Εμμανουήλ Μπενάκης και η εποχή του
Ο Εμμανουήλ Μπενάκης γεννήθηκε το 1843 στη Σύρο σε μια εποχή που η Ελλάδα προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της μετά από μια δεκαετή επανάσταση. Τα παιδικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από τη φτώχεια που μάστιζε τον ελληνισμό, αλλά και την απέραντη ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Ίσως αυτές οι αντιθέσεις να σφυρηλάτησαν τον χαρακτήρα του.
Μετά τις εμπορικές σπουδές του στο Μάντσεστερ, ο νεαρός τότε Μπενάκης ταξίδεψε στην Αίγυπτο για να αναζητήσει την τύχη του. Εκεί, στη γη των Φαραώ, έκανε τα πρώτα επιχειρηματικά του βήματα ως έμπορος βάμβακος. Δούλεψε σκληρά, με επιμονή ξεπέρασε εμπόδια και έφτιαξε δικό του εμπορικό οίκο. Όπως λένε, η επιτυχία βρίσκει αυτούς που την κυνηγούν.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν, ο Μπενάκης είδε το όνειρό του να παίρνει σάρκα και οστά. Έφτιαξε οικογένεια, απέκτησε παιδιά, εδραίωσε την επιχείρησή του ως μια από τις κορυφαίες στον κλάδο της. Αλλά εκτός από επιτυχημένος επιχειρηματίας ήταν και ευαίσθητος άνθρωπος. Δεν ξέχασε ποτέ τις πίκρες που γεύτηκε στα παιδικά του χρόνια. Έτσι αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας του για φιλανθρωπικούς σκοπούς: ίδρυσε ορφανοτροφεία, οικοτροφεία και συσσίτια για τους φτωχούς. Ήθελε όλα τα παιδιά να έχουν τις ευκαιρίες που τόσο εκείνος λαχταρούσε στα δύσκολα παιδικά του χρόνια.
Το 1910 ο Μπενάκης επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα. Εντάχθηκε στο κόμμα του Ελευθέριου Βενιζέλου και εξελέγη βουλευτής Αττικοβοιωτίας. Αργότερα ανέλαβε υπουργεία στις κυβερνήσεις Βενιζέλου, ενώ το 1914 εξελέγη Δήμαρχος της Αθήνας. Σε αυτές του τις ιδιότητες συνέχισε να προσφέρει στον τόπο, ενισχύοντας τους αδύναμους, στηρίζοντας την παιδεία και τον πολιτισμό.
Όταν η Μικρασιατική Καταστροφή άφησε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες στον ελλαδικό χώρο, ο Μπενάκης στάθηκε στο πλευρό τους. Δωρίζοντας εκατομμύρια για την ανέγερση νοσοκομείων και κατοικιών, για τη χρηματοδότηση σχολείων που θα μορφώνουν τα προσφυγόπουλα.
Όσο γερνούσε, ο Μπενάκης γινόταν όλο και πιο γενναιόδωρος. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή το 1929, πρόλαβε ακόμη να δει ορισμένα από τα οράματά του να παίρνουν σάρκα και οστά, όπως το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο και το Μουσείο Μπενάκη.
Αν και πολλοί ήρθαν αντιμέτωποι με τη φτώχεια και τις στερήσεις σαν αυτόν, λίγοι διέθεσαν τόσο απλόχερα για το κοινό καλό όσο εκείνος. Ο Εμμανουήλ Μπενάκης άφησε πίσω του ένα λαμπρό παράδειγμα ανθρωπισμού και φιλανθρωπίας. Ένα παράδειγμα που οφείλουμε να θυμόμαστε και σήμερα.
Ο Εμμανουήλ Μπενάκης άφησε εποχή στην Ελλάδα των αρχών του 20ού αιώνα. Ως πολιτικός και δήμαρχος υπηρέτησε τη χώρα του σε κρίσιμες στιγμές, πλην όμως αυτό που τον καθιστά μοναδικό είναι το φιλανθρωπικό του έργο. Με τις ανιδιοτελείς δωρεές και τα κοινωφελή του ιδρύματα βοήθησε χιλιάδες συνανθρώπους του. Κληροδότησε στην Ελλάδα μια παρακαταθήκη ανθρωπιάς κι αγάπης, για να θυμίζει σε όλους το χρέος μας απέναντι στους πιο αδύναμους.
Για αυτό το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν ανθρώπινος παράγοντας και τεχνητή νοημοσύνη. Δείτε τους Όρους Χρήσης της ιστοσελίδας.