Η Σοφία Βέμπο (1910-1978) υπήρξε μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες τραγουδίστριες και ηθοποιούς του 20ου αιώνα. Γεννημένη στην Ανατολική Θράκη, άφησε εποχή στην ελαφρά μουσική από τη δεκαετία του 1930 μέχρι και τη δεκαετία του 1950.
Με την κρυστάλλινη φωνή και τη σκηνική της παρουσία, η Βέμπο αγαπήθηκε από εκατομμύρια Έλληνες, ενώ την αποκαλούσαν “Τραγουδίστρια της Νίκης” λόγω των πατριωτικών της τραγουδιών στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο. Δικαίως θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες σταρ στην ιστορία της Ελλάδας.
Τα Πρώτα Χρόνια και η Άνοδος στη Δόξα
Με καταγωγή από την Ανατολική Θράκη, γεννήθηκε ως Σοφία Μπέμπου στις 10 Φεβρουαρίου 1910 στην Καλλίπολη. Ο πατέρας της Αθανάσιος ήταν καπνεργάτης, ενώ η μητέρα της Πηνελόπη καταγόταν από παλιά οικογένεια της περιοχής.
Το 1912, με τους Βαλκανικούς Πολέμους σε εξέλιξη, η οικογένειά της μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί γεννήθηκαν ο αδερφός της Γιώργος και η αδερφή της Αλίκη. Ωστόσο, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923, εξαναγκάστηκαν σε επιστροφή στην Ελλάδα.
Εγκαταστάθηκαν στον Βόλο, όπου η νεαρή Σοφία άρχισε να δουλεύει σε κατάστημα για να συνεισφέρει στο εισόδημα της οικογένειας. Παράλληλα, η αγάπη της για τη μουσική την οδήγησε να μάθει μόνη της κιθάρα και να αρχίσει να τραγουδά.
Το 1933, κατευθυνόμενη προς τη Θεσσαλονίκη για να βρει τον αδερφό της, τραγούδησε τυχαία μέσα στο πλοίο, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία ανάμεσα στους συνεπιβάτες. Ανάμεσά τους ήταν και ο ιμπρεσάριος Κωνσταντίνος Τσίμπας, ο οποίος την προσκάλεσε να εμφανιστεί στο μεγάλο μουσικό κέντρο ΑΣΤΟΡΙΑ της Θεσσαλονίκης.
Η φήμη του νέου αστέρα έφτασε γρήγορα στην Αθήνα και την ίδια χρονιά η Σοφία Βέμπο, όπως πλέον είχε μετονομαστεί, έκανε θριαμβευτική είσοδο στο θέατρο του Φώτη Σαμαρτζή. Μέσα σε λίγα χρόνια κυριάρχησε στο είδος, ηχογραφώντας δεκάδες δίσκους 78 στροφών που έγιναν επιτυχίες και την καθιέρωσαν ως τη μεγαλύτερη σταρ της εποχής.
Η Σοφία Βέμπο στη Δύσκολη Εποχή του Πολέμου
Με το ξέσπασμα του Ελληνοϊταλικού Πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940, βρέθηκε στο επίκεντρο της εθνικής προσπάθειας. Τα πατριωτικά της τραγούδια ενέπνευσαν το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών στο μέτωπο και συγκλόνισαν όλο το έθνος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το δημοφιλέστατο “Στ’ Λάρισ’ βγαίν’ ο αυγερινός”, το οποίο τραγούδησε με τόσο πάθος, που αναγκάστηκε να το επαναλάβει τέσσερις φορές μέσα σε έξαλλο κοινό. Άλλες εμβληματικές επιτυχίες ήταν τα “Ψαροπούλα” και “Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά”.
Πέρα από την ψυχολογική ενίσχυση των στρατευμάτων, η Βέμπο συνέβαλε και οικονομικά στον αγώνα, προσφέροντας 2.000 χρυσές λίρες στο Πολεμικό Ναυτικό. Όταν η Ελλάδα καταλήφθηκε από τις δυνάμεις του Άξονα, η τραγουδίστρια μεταμφιέστηκε σε καλόγρια και διέφυγε στη Μέση Ανατολή.
Εκεί συνέχισε άοκνα να δίνει συναυλίες για την τόνωση του ηθικού των Ελληνικών και Συμμαχικών στρατευμάτων. Για τη συνεισφορά της αυτή, έλαβε το προσωνύμιο “Τραγουδίστρια της Νίκης”, το οποίο τη συνόδευσε σε όλη της τη ζωή.
Μετά τη λήξη του πολέμου, η φήμη και η αγάπη του κοινού για τη Βέμπο εκτοξεύτηκαν στα ύψη. Το 1949 απέκτησε δικό της θέατρο με την επωνυμία “Θέατρον Βέμπο” και τη δεκαετία του ’50 συνέχισε να γεμίζει τις αίθουσες και να σπάει τα ταμεία. Παντρεύτηκε τον μεγάλο έρωτα της Μίμη Τραϊφόρο το 1957 και παρέμεινε ενεργή καλλιτεχνικά μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’60.
Άφησε την τελευταία της πνοή στις 11 Μαρτίου 1978, σε ηλικία 68 ετών, αφήνοντας πίσω της μια ανεξίτηλη κληρονομιά δεκάδων εμβληματικών τραγουδιών που συνεχίζουν να ακούγονται μέχρι σήμερα. Θρύλοι λένε ότι πούλησε πάνω από 10 εκατομμύρια δίσκους στη σπουδαία καριέρα της – ένας αληθινός θρίαμβος για τη γυναίκα που τραγούδησε στις πιο σκοτεινές ώρες της Ελλάδας και κράτησε άσβεστη τη φλόγα της ελπίδας.
Η Σοφία Βέμπο άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στον ελληνικό πολιτισμό, εμπνέοντας εκατομμύρια ανθρώπους στις πιο δύσκολες στιγμές για τη χώρα. Με την αξεπέραστη φωνή και παρουσία της, θα λάμπει για πάντα σαν φάρος ελπίδας και περηφάνιας για την Ελλάδα.